Φωνές Εφήβων

Η οικογένεια, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι ένας από τους βασικότερους θεσμούς, γιατί μέσα σε αυτή δημιουργείται το πιο υπέροχο και αγνό πράγμα στον κόσμο. Το παιδί, που στη συνέχεια γίνεται έφηβος.

Οι γονείς πρέπει να μην ξεχνούν ότι δεν αρκεί που του έδωσαν ζωή, αλλά θα πρέπει να του προσφέρουν σταθερότητα, γνώσεις, ποιότητα ζωής, γιατί μόνο έτσι θα αποκτήσει «σωστό» χαρακτήρα και σιγά-σιγά θα «κτίσει» τη δική του προσωπικότητα.

Δυστυχώς όμως, πολλοί γονείς το ξεχνούν, και υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που μόνο ο ένας γονέας νοιάζεται και στην ουσία τα μεγαλώνει. Ο άλλος γκρεμίζει τα πάντα, ώσπου ένα διαζύγιο τα διαλύει όλα.

Και το παιδί ή ο έφηβος τι κάνει;

Σκέφτεται το μόνο θετικό στοιχείο – την απουσία καυγάδων και τα πολλά αρνητικά, όπως η αλλαγή στη ζωή του, οι ελλείψεις, οι στερήσεις, η απόρριψη... Και ζηλεύει τα άλλα παιδιά, νιώθει άσχημα και προσπαθεί να κάνει να νιώσουν και εκείνα μειονεκτικά, νιώθει μίσος, γίνεται βίαιος ή ασυναίσθητα αναζητά τη βία, δεν θέλει να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Νιώθει και είναι ευάλωτο σε κινδύνους όπως τα ναρκωτικά.

Και αυτό που πιστεύω είναι ότι κανένας γονιός και για κανένα λόγο, δεν έχει το δικαίωμα να καταστρέφει το ίδιο του το παιδί.