Γράφουν: Ρέα Δουμανά, Άρτεμις Τσίτσικα

Ο σχολικός εκφοβισμός, είναι ένα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο, που επηρεάζει μαθητές, γονείς εκπαιδευτικούς, και βασίζεται σε πολλούς αιτιολογικούς παράγοντες, που σχετίζονται άμεσα με τις συνέπειες που προκαλούνται σε προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο (Espelage & Horne, 2008 for a review). Η τρέχουσα επιστημονική βιβλιογραφία, αναφέρει ότι το φαινόμενο του εκφοβισμού αποτελεί την κορυφή της πυραμίδας, σε ένα πλαίσιο συνδυασμού προσωπικών/ατομικών και εξωτερικών «περιβαλλοντικών» χαρακτηριστικών, όπως το σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον, καθώς και οι σχέσεις με τους συνομήλικους. Ο συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών, καθορίζει την έκταση και τη φύση της συμπεριφοράς του σχολικού εκφοβισμού (Espelage & Horne, 2008 for a review).

Γράφουν: Ρέα Δουμανά, Άρτεμις Τσίτσικα

Άλλοι παράγοντες, εκτός εκείνων που αναφέρονται στο προσωποκεντρικό πλαίσιο («εσωτερικοί» και διαπροσωπικοί) και που συμβάλλουν στην εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς είναι:

♦ Το φύλο
Tα αγόρια δείχνουν να συμμετέχουν πιο ενεργά στα περιστατικά βίας, γεγονός που συνδέεται με την κοινωνική διαφορετικότητα. (Cook, Williams, Guerra, Kim, & Sadek, 2010).
Τα κορίτσια συνήθως εμφανίζουν επιθετική συμπεριφορά χρησιμοποιώντας «μεθόδους» οι οποίες στοχεύουν περισσότερο στην κοινωνική εικόνα θύματος, όπως κοινωνικός αποκλεισμός, χειριστική μεταχείριση συνομηλίκων, ή διάδοση φημών. (Olweus, Dan. Bullying at School: What We Know and What We Can Do. Malden, Mass.: Blackwell Publishers Ltd., 1993).

Γράφουν: Ελένη Κ. Τζαβέλα, Άρτεμις Τσίτσικα

Ξέρουμε ότι η σχολική βία συνδέεται με τις δυσλειτουργικές σχέσεις μεταξύ μελών της οικογένειας. Επίσης, οι τιμωρητικές γονεϊκές πρακτικές, ο χαμηλός γονεϊκός έλεγχος και η ανεκτικότητα στη βία συμβάλλουν στην ανάπτυξη επιθετικής συμπεριφοράς. Η απουσία του πατέρα (φυσική ή συναισθηματική) και η καταθλιπτική συμπτωματολογία της μητέρας έχουν επίσης συνδεθεί με παιδική επιθετικότητα.