Είναι κοινώς γνωστό ότι ο άνθρωπος είναι ένα ευάλωτο και άπειρα αδύναμο ον. Παρ 'όλα αυτά όμως έχει και την ιδιότητα να διατηρεί την ψυχική του υγεία όσο μπορεί σταθερή και να αντέχει στις σκληρές και δύσκολες καταστάσεις. Η ψυχική ανθεκτικότητα του ατόμου προφανώς ενδυναμώνεται όσο αυτό αποκτά εμπειρίες δηλαδή μεγαλώνει ηλικιακά.

Όλοι οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι νέοι, αναζητούν την ευτυχία στη ζωή τους, η οποία μοιάζει να πλαισιώνει την υγεία ως το υπέρτατο αγαθό. Παρ’ όλα αυτά στα μάτια των περισσοτέρων μας φαντάζει πολλές φορές ακατόρθωτη η κατάκτηση της. Παρακάτω παραθέτω τη δική μου οπτική για τα βήματα που μπορούν να οδηγήσουν ένα νέο, έναν έφηβο στην προσωπική ευτυχία.

Η οικογένεια, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι ένας από τους βασικότερους θεσμούς, γιατί μέσα σε αυτή δημιουργείται το πιο υπέροχο και αγνό πράγμα στον κόσμο. Το παιδί, που στη συνέχεια γίνεται έφηβος.

    Η εφηβεία μπορεί να ορισθεί ως μια μεταβατική φάση ανάμεσα στην παιδική και στην ώριμη ηλικία. Αρκετοί είναι εκείνοι που χαρακτηρίζουν την εφηβεία σαν την πιο κρίσιμη και την πιο περίπλοκη περίοδο της ζωής του ανθρώπου.

Είναι κοινώς γνωστό ότι ο άνθρωπος είναι ένα ευάλωτο και άπειρα αδύναμο ον. Παρ 'όλα αυτά όμως έχει και την ιδιότητα να διατηρεί την ψυχική του υγεία όσο μπορεί σταθερή και να αντέχει στις σκληρές και δύσκολες καταστάσεις.

Η εφηβεία μπορεί να ορισθεί ως μια μεταβατική φάση ανάμεσα στην παιδική και στην ώριμη ηλικία. Αρκετοί είναι εκείνοι που χαρακτηρίζουν την εφηβεία σαν την πιο κρίσιμη και την πιο περίπλοκη περίοδο της ζωής του ανθρώπου. Κατά τη διάρκεια της σημειώνονται ραγδαίες μεταβολές στο βιοσωματικό, νοητικό, συναισθηματικό και κοινωνικό τομέα της ζωής του νεαρού μαθητή, ενώ ο νέος προσπαθεί για πρώτη φορά στη ζωή του να διαμορφώσει την ταυτότητα του.

Ο καθένας από εμας θα μπορούσε να γεμίσει σελίδες ολόκληρες στην προσπάθεια του να προσεγγίσει αυτό που λέμε μοναξιά... συντίθεται από χιλιάδες πράγματα μα ποτέ δεν γνωρίζουμε εξ' ολοκλήρου από τι. Στην πορεία της ζωής ήρθε η στιγμή που συνηδειτοποιήσα ότι είναι μέρος του εαυτού μου.. κομμάτι μου... και ότι δυστυχώς..στο βάθος... εγώ την επιλέγω...Τα πρώτα βιώματα δείχνουν πως η μοναξιά είναι ανείπωτα αιφνιδιαστική.

Είναι αρκετά δύσκολο να ξυπνάει κάποιος το πρωί και να έχει όρεξη- διάθεση για τη συνέχεια της ημέρας. Σιγά σιγά γίνεται κουραστικό να προσπαθεί κάποιος σε καθημερινή βάση να διοργανώσει την ημέρα του με στόχο να είναι ευχάριστο το πρόγραμμα του.. -δηλαδή είναι κουραστικό να προσπαθείς να είσαι χαρούμενος? όχι, είναι εξουθενωτικό να παλεύεις για μια καλύτερη ημέρα και στο τέλος αφού έχεις κάνει κάποιες προσπάθειες, να τα παρατάς και να αφήνεις τον εαυτό σου έρμαιο σε κακές επιρροές.

Κυρίες & Κύριοι,

Καλησπέρα σας. Βρίσκομαι σήμερα εδώ για να σας μιλήσω για μια ψυχική διαταραχή η οποία μαστίζει τη σημερινή εποχή, την ψυχογενή ανορεξία. Τα τελευταία χρόνια με την εμφάνιση της σύγχρονης γυναίκας ως ανεξάρτητη, ικανή, ευπαρουσίαστη, επιτυχημένη επαγγελματικά και οικονομικά, ωθεί κατά κύριο λόγο τις ευάλωτες νεαρές κοπέλες σε διαταραχή πρόσληψης τροφής, αν νιώσουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες που η ίδια η κοινωνία τους επιβάλλει. Έχει υπολογιστεί ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ψυχογενούς ανορεξίας εμφανίζονται μεταξύ των 10 και 19 ετών, ενώ σύμφωνα με την ίδια έρευνα 12 – 22 στις 1000 γυναίκες θα νοσήσουν από ψυχογενή ανορεξία κάποια στιγμή στη ζωή τους.

ΕΦΗΒΕΙΑ! Δεν είμαι πια παιδί, δεν είμαι ακόμη μεγάλη. Ζω μέσα στην αβεβαιότητα. Θέλω να κρυφτώ από όλα όσα με περιτριγυρίζουν και ζω σε ένα κορμί που είναι διόλου δικό μου. Είμαι άραγε επαναστατημένη, δυστυχισμένη, ευδιάθετη, επιθετική, ταλαντούχα ή μη; Ή μήπως εγωίστρια; Αυτά δεν ήταν παρά μόνο μερικές σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό σήμερα το πρωί. Νομίζω χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός εφήβου με προβληματισμούς, που απογοητεύεται εύκολα. Τι είναι όμως αυτό που μας δημιουργεί αυτές τις ανείπωτα παράδοξες σκέψεις και συναισθήματα;

Ξεκινώντας για να μιλήσω αναφορικά με ένα τόσο μεγάλο και πολυδιάστατο θέμα όπως είναι νευρική ανορεξία, θα ήθελα εκ των προτέρων να ξεκαθαρίσω κάποιες λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με αυτή. Δυστυχώς γύρω από μια τόσο σοβαρή ψυχοσωματική ασθένεια της οποίας οι διαστάσεις χρόνο με το χρόνο μεγαλώνουν, έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα φόβου, αποκλεισμού, αποστροφής, απομάκρυνσης ακόμα και ρατσισμού προς τους πάσχοντες. Κατά την γνώμη μου, γι αυτό το δυσάρεστο κλίμα που κάθε άλλο παρά βοηθά τον ασθενή, φταίει η κακή φημολογία, η παραπληροφόρηση η ακόμα και η άγνοια. Έτσι λοιπόν θεωρώ σκόπιμο να απαντήσω σε κάποιες απλές ερωτήσεις στις οποίες κλήθηκα να απαντήσω και στον κοινωνικό μου περίγυρο ξεπερνώντας την νευρική ανορεξία.

Ονομάζομαι Σπύρος Ρούμπας και είμαι μέλος του πάνελ νέων του ελληνικού κόμβου επαγρύπνησης για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο (Saferinternet.gr). Στην ομιλία μου θα σταθώ κυρίως στο πως οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης επηρεάζουν την ψυχολογία και την υγεία του εφήβου.

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας,

Βρίσκομαι εδώ για να σας μιλήσω για ένα αρκετά συχνό φαινόμενο και ταυτόχρονα λίγο παρεξηγημένο,τη δυσλεξία.Πολλοί έχουν ακούσει τον όρο αλλά λίγοι ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει με τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες.Συχνά ο όρος ταυτίζεται με το ότι τα παιδιά αυτά δεν είναι αρκετά έξυπνα ή ότι είναι λιγότερο έξυπνα απ΄τα παιδιά που δεν έχουν προβλήματα δυσλεξίας.Αρχικά ας δούμε κάποιους ορισμούς του όρου: Ένας απλός ορισμός της δυσλεξίας είναι "άτομα τα οποία δυσκολεύονται να μάθουν μέσω της γραπτής ή προφορικής γλώσσας, χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος (τραύμα, πνευματική καθυστέρηση κτλ.)". Σε αυτή την κατηγορία μπορεί να ανήκουν και ευφυή ή και ταλαντούχα άτομα.

«Μακάρι να κοιμούνταν και να ξυπνούσαν όταν θα είχαν πια ενηλικιωθεί»…

... γράφει ο Σαίξπηρ, αναφερόμενος στους εφήβους. Η εφηβεία είναι μια από τις ομορφότερες, αλλά και πιο δύσκολες περιόδους της ζωής. Oι γονείς βλέπουν το παιδί τους να περνά στον κόσμο των ενηλίκων και το σεξ αποκτά ξαφνικά καίριο ρόλο στη ζωή των εφήβων. Πολύ συχνά θέμα-ταμπού, αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν έφηβοι και γονείς.

YOUTH COUNCIL- STATE OF THE ART

Γενικά, δεν είχα πολλές εμπειρίες με νοσοκομεία στην Ελλάδα. Από τις λίγες φορές που έτυχε να πάω, έχω την εντύπωση πως φροντίζουν κάθε φορά ο ασθενής να κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και πολλές φορές και περισσότερες από αυτές που χρειάζονται. Ωστόσο, μερικές φορές δεν υπάρχει τόση οργάνωση και πολλοί ασθενείς ταλαιπωρούνται.

Τι είναι η εφηβεία? Όποιον και να ρωτήσουμε, μας απαντάει ότι είναι η περίοδος ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την ενηλικίωση, μια περίοδος που αρχίζει με την ήβη. Η έννοια της εφηβείας είναι πολύ περισσότερο διφορούμενη απ'ό,τι φαίνεται στην αρχή, κι αυτό γιατί αντανακλά τη στάση της κοινωνίας απέναντι στα νεαρά της μέλη, καθώς και τις σοβαρές επιπτώσεις που θα έχει πάνω τους.

"Η ηλικία της επανάστασης", έτσι αποκαλούν πολλοί την εφηβεία, μια περίοδο σταθμός στη ζωή όλων μας. Από τα βάθη των αιώνων και μέχρι σήμερα, ο κόσμος της εφηβείας προβάλλει σαν μια άγνωστη χώρα που προκαλεί αντιφατικά συναισθήματα. Άλλοτε φοβίζει, άλλοτε εκπλήσσει και άλλοτε συγκινεί. Είναι μια άγνωστη για τους γονείς χώρα που βλέπουν από τη μια στιγμή στην άλλη το παιδί τους να μεταμορφώνεται σε κάποιον άλλον. Κάποιον που προτάσσει τις δικές του επιθυμίες και πειραματίζεται να ανακαλύψει τον εαυτό του και να χαράξει τη δική του πορεία ζωής . Άγνωστη χώρα και για τον ίδιο τον έφηβο καθώς παρακολουθεί σαν αμήχανος θεατής συναρπαστικές έως και ακατανότητες αλλαγές να συμβαίνουν στο σώμα, στο μυαλό και στον ψυχισμό του. Χρώματα ζωντανά και συναρπαστικά. Φόβοι, έρωτες, θυμός, απογοήτευση, χαρά και λύπη. Σκέψεις που ταράζουν το μυαλό και το σώμα. Όνειρα που τροφοδοτούν τον ύπνο. Αυτός είναι ο γοητευτικός κόσμος της εφηβείας.

Ονομάζομαι Μιχαηλίδου Μαριαρίνα, είμαι 16 χρονών και πηγαίνω στην πρώτη τάξη του Λυκείου. Όπως καταλαβαίνετε και από την ηλικία, το ταξίδι μου προς την ενηλικίωση έχει αρχίσει και πιστέψτε με το έχω νιώσει μ' όλες μου τις αισθήσεις. Όλες αυτές οι ψυχικές και σωματικές αλλαγές που βιώνω σχεδόν καθημερινά μ' έχουν κάνει να συνειδητοποιήσω πως έχω μπει για τα καλά σε αυτή τη χαοτική για μένα κατάσταση που λέγεται ΕΦΗΒΕΙΑ. Νεύρα, ένταση, κλάματα, ξεσπάσματα θυμού και πολλά-πολλά εκνευριστικά σπυράκια είναι οι συχνότεροι επισκέπτες μου. Πράγματα, όπως οι σχολικές υποχρεώσεις, που παλαιότερα μπορούσα να τις υπομείνω, τώρα πια με κουράζουν. Θέλω να ξεφύγω απ' αυτές, να μάθω τη ζωή όχι μέσα από ασκήσεις γεωμετρίας και αρχαίων αλλά από δραστηριότητες που δε θα με βάζουν στη ρουτίνα και το άγχος και στις οποίες θα συμμετέχω επειδή το θέλω και όχι επειδή πρέπει να το κάνω.

Κυρίες και Κύριοι, χαίρεται!

Είμαι ο Γιώργος Γεροστεριούδης, 16 ετών, μαθητής της Β' Λυκείου στο Λύκειο Παλλήνης και είμαι εδώ για να σας μιλήσω για την εμπειρία που είχα ακολουθώντας το πρόγραμμα σωστής διατροφής και απώλειας βάρους.

Την εφηβεία θα την χαρακτήριζα ως έναν αγώνα του εφήβου με σκοπό την ανεξαρτητοποίηση και αποδέσμευσή του από την οικογένεια. Πολλές φορές, όμως, η αναγκαία αυτή απομάκρυνση σε φοβίζει επειδή σκέφτεσαι πως πρέπει πια να προστατεύεις τον εαυτό σου μόνος σου αλλά και λόγω της άγνοιας για τον έξω κόσμο πόσο μάλλον για τον εσωτερικό κόσμο του ίδιου του εφήβου.