Πώς θα εμπνεύσουμε αισιοδοξία τους νέους;

      Ψυχολόγοι και παιδοψυχίατροι, τη δεκαετία του 1970, παρατήρησαν ότι πολλά παιδιά παρά το γεγονός ότι ζούν κάτω από αντίξοες και στρεσσογόνες συνθήκες, λειτουργούν με επάρκεια και δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερη ψυχοπαθολογία. Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται ψυχική ανθεκτικότητα.

Παράγοντες επικινδυνότητας που αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα να παρουσιάσει ένα παιδί ή έφηβος δυσκολίες στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή του ή ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να είναι χρόνιες αντίξοες καταστάσεις, όπως φτώχεια, ψυχική αρρώστια γονιού, προβληματική γειτονιά, σχολείο με υψηλή παραπτωματικότητα, κακή γονική φροντίδα, μετανάστες γονείς ή οξύ τραύμα ή στρεσσογόνα γεγονότα όπως εμπειρία μιας φυσικής καταστροφής, απώλεια (θάνατος, διαζύγιο γονέων), αρρώστια.

       Η εφηβεία είναι η ηλικιακή περίοδος του πειραματισμού και της αμφισβήτησης, προκειμένου να κατακτηθούν βασικοί ψυχοκοινωνικοί στόχοι πριν την έναρξη της ενηλίκου ζωής. Οι ψυχοκοινωνικοί αυτοί στόχοι είναι η κατάκτηση της αυτονομίας, η θετική εικόνα εαυτού και η δημιουργία προσωπικής ταυτότητας (καθορισμός επιλογών που χαρακτηρίζουν το κάθε άτομο). Συνεπώς, η εφηβεία υπήρξε πάντα μία περίοδος «δύσκολη» για το κοινωνικό περιβάλλον και είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακή και πάντα σύγχρονη η περιγραφή του Πλάτωνα στην «Πολιτεία», το 427 π.χ.: